Tokio 8-9-10

Met mijn 38 kilo bagage kwam ik op Narita aan. Visum laten maken, map met gegevens bij de douane laten liggen, bagage op een karretje gegooid, naar boven gerend om mijn map te pakken, en naar de uitgang. De trein was niet zo flitsend als ik had gedacht, en leek meer op een metro. Ik zat er ongeveer twee uur in, en kwam uiteindelijk uit op Eifukucho-station. (Eifuku is een wijk een Tokio). Het zag er daar ongeveer zo uit (eerste foto):









Eenmaal op mijn bestemming aangekomen zette ik mijn eindelijk bagage neer.

Wat later besloot ik een kijkje te nemen in Tokio. In de wijk Kichijoji zijn onder andere, een boekenwinkel, een winkel met lekker bolletjesijs (de bolletjes waren perfect rond), en een grote electronicazaak die er precies uitzag zoals het hoort. (tweede foto boven). Verder heb ik in nog wat winkels rondgelopen, en uiteindelijk toegegeven aan mijn vermoeidheid en teruggegaan, na een maaltijd kip met groente te hebben gegeten, die uiteraard vergezeld ging van misosoep en rijst.

---------

Vandaag was een productievere dag.
Na Michiel's blog te hebben gelezen, en bekeken, besloot ik ook maar eens een blik te werpen bij de Meiji-Jinguu, een tempel. Het resultaat is hieronder te zien.







Ik weet niet precies waarvoor het diende, maar er was een enorme muur vol met lantaarns, zoals op de eerste foto te zien is. Het tweede ding is een torii. Een poort dus, en het derde plaatje geeft de eigenlijke toegang tot het hele gebeuren weer. Er was niet zo veel te doen, maar het zag er wel mooi uit, en de sfeer vond ik er prettig.

Na de Meiji-jingu gezien te hebben, heb ik een stukje door Harajuku gelopen, de buurt in de buurt van de Jingu. Het was er druk, met gebouwen van ongeveer 4 a 5 verdiepingen hoog en redelijk kleine straatjes, maar vooral de mensen maakten het er druk. Heel veel jongelingen met makeup op (de meisjes alleen denk ik) die naar de grote varieteit aan kleding keken.
Een stukje verderop was een min of meer Champs-Elysees (hoe schrijf je dat eigenlijk?) achtige straat. Ben daar het winkelcentrum ingegaan. Of nouja, winkelcentrum... het was een soort verzameling van heel dure en trendy winkels, zoals dolce en gebana en dat soort zaken. Er hing wel een leuk bordje:








Over het tweede plaatje: ik wist niet wat ik zag toen ik hier langs liep. Dit is een winkel die gespecialiseerd is in condooms geloof ik, maar dan natuurlijk niet zonder bijbehorende plaatjes, vrolijke poppetjes en kleurtjes, en ook een blij figuurtje dat oogjes heeft.

De volgende stop was het gebouw van de NHK (Nippon Hoso Kaisha), min of meer de Japanse NOS. Ze hebben een soort van museum gemaakt in het hoofdgebouw, waar je voornamelijk doorheen kan lopen en kan lezen wat er op de informatiebordjes staat. Wat echt leuk was, was dat je van bovenaf in een studio kon kijken waar ze een dramaserie over het oude Japan aan het opnemen waren. Helaas mocht je geen foto's maken, dus dat heb ik dan ook niet gedaan. Verderop was een afbeelding van een of ander figuur uit 'n drama. Ik weet niet hoe ik het goed uit moet leggen, dus kijk maar op de foto. Wel kan ik zeggen dat het er in het echt echter uitzag dan op de foto.










Oh, deze winkel zag ik. Ik vond het wel een goeie grap, die o met streepje.
Hieronder zijn nog wat foto's van Shibuya, een wijk in Tokyo waar ook de NHK studio's zijn.
















---------

Vandaag (woensdag) ben ik met Natsumi en Sawano naar Asakusa geweest. Asakusa is een wijk waar veel buitenlandse toeristen komen, en waar dan ook veel winkeltjes zijn die allemaal 'typisch Japanse spullen' verkopen. Eerst zijn we 'monja' wezen eten. Monja is een soort van steengrillen, Tenminste, het is eten dat je zelf bakt, op een verwarmde plaat. Een zeer plezante bezigheid, moet ik zeggen.








Daarna zijn we naar de beroemde Sensoji gegaan, een grote Boeddhistische tempel in Asakusa. Hieronder de foto's. Mijn excuses voor het vreemde gezicht dat ik trek op de eerste foto (en de andere mensen ook), maar ik had een goede reden.















Toen vervolgden wij onze weg verder richting de Sumida-gawa. Op onze weg zagen we een gebouw met een mysterieus gouden object op het dak:









We liepen verder langs de rivier richting het noorden en kwamen een parkje tegen. Het Sumida-park. Bij de parkvijver zat een oude man brood te voeren aan de vissen, ganzen/eenden (het was een soort kruising tussen beiden) en schildpadden. Hij gaf ons ook brood, en hing een heel verhaal op over hoe hij wel eens een babyschildpad met een mes van zijn beed had moeten snijden. Ik deed alsof ik het begreep en lachte vriendelijk terug. De ganzen/eenden waren weggelopen dus we liepen naar de andere kant van de rivier om ze alsnog van voedsel te voorzien. Verderop in het park was een Shinto-tempel, genaamd Ushijima-jinja. Hieronder nog een foto van Shibuya.







---------

Cultuurtechnisch gezien is het echt anders hier. Op een of andere manier voelt het wel veilig (maar dat komt misschien gewoon omdat de warmte een warm gevoel geeft), maar niemand bemoeit zich met anderen. Vooral werkende Japanners zijn leuk. Het lijkt net alsof er een soort protocol is waarin staat hoe je moet praten als je een bepaalde baan hebt. Alle treinmachinisten hebben dezelfde manier van praten (een beetje alsof ze hun neus dichthouden), en als je een winkel binnenloopt zegt iedereen heel enthousiast 'welkom!' tegen je, en als je er weer uit loopt bedanken ze je uitvoerig. De manier waarop je het wisselgeld aangeboden krijgt is ook wel een plekje op dit blog waard. Het briefje dat je de kassabediende geeft om te betalen wordt aandachtig met twee handen aangepakt, en het wisselgeld legt men (ook met beide handen) in een speciaal bakje, waaruit de klant het zelf kan pakken. De bon onderop, met daarop het muntgeld. Ook hebben alle kassa's een soort kussentje dat met water vochtig gemaakt is. De twee kanten van plastic tasjes zitten normaal gesproken aan elkaar geplakt omdat ze nou eenmaal zo geleverd worden. De verkoper maakt zijn vinger vochtig met het kussentje, maakt het tasje open en vult het met al zijn of haar aandacht met de gekochte spullen. Je wordt als klant niet geacht hem/haar te bedanken.

Later meer.